این سیستم برای مواد غذایی و موادی که دمایی کمتر از ۲۲۰ درجه سانتی گراد نیاز دارند و همینطور لجن کمتری داشته باشد مفید می باشد ولی برای روغن سوخته که دارای ترکیبات جامد و لجن ها و گاهی خاک و آهک میباشد کارساز نیست و به سرعت لوله ها جداره می بندد و انتقال حرارت به شدت افت می کند . از دیگر ایرادات این سیستم ؛ داشتن بویلر روغن صنعتی که بتواند تا۳۶۰ درجه سانتیگراد روغن را داغ کند ( دمای معآدل ۵۴۰ روغن در ۱۰ میلی بار نیاز به 308 درجه سانتیگراد دارد ) اولاً این روغنها بسیار گران می باشند و تولید داخل نیستند و اگر دقت نشود تبخیر می شوند و به سرعت داخل راکتور کک میبندد که باید بگوییم سیستم اگر کک ببندد یکبار مصرف میشود.

 روش سوم – Thin Film Layer

در روش Thin Film Layer یک استوانه درون یک پیستون که در خلاء می باشد، میچرخد. فاصله بین پیستون و سیلندر به اندازه کافی نازک هست روغن سوخته وارد بین پیستون و سیلندر شده و چون سیلندر از بیرون و پیستون از داخل توسط روغن صنعتی گرم می شوند، لایه نازک روغن سریعا حرارت را جذب میکند و تبخیر می گردد که توسط وکیوم به کندانسورها هدایت می‌گردند . ایراد این سیستم علاوه بر ایراد Falling Film  این است که روش تبخیر توسط یک بویلر روغن صنعتی هست و یک موتور گیربکس متحرک نیز لازم دارد که عموما گیرپاچ میکنند به دلیل عدم دقت در انتقال حرارت و دما پیستون دارای دمای زیاد می شود و گیر میکند یا برعکس اگر دمای کمتر برسد پیستون از فضای بین سیلندر روغن زیاد نشت می کند که سیستم برای آن طراحی نشده است . این سیستم برای ظرفیت های پایین و تولیدات خاص مانند داروسازی و …. طراحی می گردند.

ایراد و استفاده از بویلر روغنداغ که در Falling Film  بود برای این سیستم نیز وجو دارد .